|
Emil Nikolaus Joseph Freiherr von Rezniček (Wenen, 4 mei 1860 - Berlijn, 5 augustus 1945) was een Oostenrijks componist. Hij was een kleinzoon van de militaire kapelmeester Joseph Freiherr von Rezniček (1787-1848). Zijn broer was de schilder Ferdinand von Rezniček (1868-1909). Zijn vader was veldmaarschalk Joseph Freiherr von Rezniček en zijn moeder Clarisse, geboren vorstin Ghika. Hij studeerde van 1878 tot 1881 rechten aan de Universiteit Graz. Maar al gauw verlegde hij zijn aandacht naar de muziek. Hij studeerde samen met Ferruccio Busoni en Felix Weingartner muziektheorie bij Wilhelm Mayer in Graz. Van 1881 tot 1884 studeerde hij aan het conservatorium in Leipzig, piano bij Carl Reinecke en muziektheorie bij Salomon Jadassohn. Hij werkte als operadirigent en kapelmeester, onder meer in Praag, Weimar, Mannheim en Berlijn. Tijdens zijn periode in Praag werd zijn eerstgeboren zoon, Friedrich ("Fritz"), geboren op 22 februari 1887. In 1920 werd hij leraar aan de Berliner Hochschule für Musik. Ook was hij enige tijd voorzitter van de Internationale Componistenvereniging. Meer... |
|
Von Rezniček componeerde de opera's Satanella (1887), Emmerich Fortunat (1888), Die Jungfrau von Orléans (1886). In 1894 componeerde hij Donna Diana, naar het gelijknamige blijspel van Moretto. De overture hiervan werd vooral in de vijftiger jaren veelvuldig gespeeld. Zijn zoon, Friedrich, diende later als luitenant in het Oostenrijkse leger voordat hij naar de Verenigde Staten emigreerde op 1 augustus 1907, waar hij de achternaam van zijn moeder "von Marbod" aannam. Hij trouwde met Katharina ("Katie") Riese uit Dresden en samen voedden ze twaalf kinderen op. Het werk, gecomponeerd in het laat-romantische idioom waarmee ook Erich Wolfgang Korngold met zijn opera Die tote Stadt (1920) hoge ogen zou gooien, stelde Von Rezniček in staat om van het componeren zijn dagtaak te maken. Andere opera's van zijn hand zijn Till Eulenspiegel (1900), Ritter Blaubart (1918), Holofernes (1922), Satuala (1926), Spiel oder Ernst? (1930) en Der Gondolier des Dogen (1931). |