| Alice Cooper (geboren als Vincent Damon Furnier, Detroit (Michigan), 4 februari 1948) is een Amerikaans rockzanger en muzikant. Cooper en zijn band werden bekend om hun rockmuziek met extravagante en – reeds voor het fenomeen punk – op choqueren gerichte podiumacts. Behalve dit imago was ook het gebruik van maar liefst vier gitaristen kenmerkend, aangevuld met een drummer en Furnier zelf als de zanger die dan soms eveneens gitaar en andere instrumenten bespeelt. Het genre rock van de band en de zanger wordt doorgaans glam- of shockrock genoemd, al naargelang het accent wordt gelegd op de uitdossing van de artiesten dan wel het choquerende en provocerende karakter van hun theatrale podiumact en de thema's van de songteksten. Alice Cooper is het alter ego van Vincent Furnier. De naam Alice Cooper was aanvankelijk ook de naam van Furniers band. Furnier begon in 1974 na het uiteenvallen van de band aan een succesvolle solocarrière. Vincent Furnier, van Franse afkomst (geboren in Allen Park, Detroit, maar in Phoenix, Arizona opgegroeid) en zwaar beïnvloed door The Yardbirds en The Beatles, vormde een aantal bands in de jaren zestig, waarvan Earwigs de eerste was, daarna The Spiders (met een plaatselijke hit Don't Blow Your Mind) en vervolgens Nazz. Furnier, die vernam dat Todd Rundgren ook met een band onder de naam Nazz werkte, wijzigde de naam van de band in Alice Cooper. Meer... |
|
De band bestond uit de gitaristen Michael Bruce en Glen Buxton, bassist Dennis Dunaway en drummer Neal Smith. Na in 1968 verhuisd te zijn naar Californië, werd de band ontdekt door manager Shep Gordon, die een auditie regelde bij Frank Zappa. De band tekende een contract met het label van Zappa, Straight Records en bracht twee albums uit: Pretties For You (1969) en Easy Action (1969, uitgebracht in 1970). Deze twee platen werden in 1973 opnieuw uitgebracht onder de titel Schooldays. Pretties For You straalde inderdaad nog de sfeer van een schoolbandje uit, maar met de gitaarpartijen van Bruce en de duistere en humoristische onzingedichten van Cooper ontwikkelde de band zich snel. Easy Action werd ondanks problemen met producer David Briggs als een meesterwerk ontvangen. Niettemin bleef commercieel succes uit. De band vertrok daarop naar Detroit. Bob Ezrin werd de nieuwe producer en via Love it to death (1971) had de band met het album Killer (1971) – inmiddels een klassieker – zijn definitieve vorm gevonden. Met grote hits als I'm Eighteen, School's Out en Elected was de naam Alice Cooper binnen enkele jaren gevestigd. Met het succesvolle album Billion Dollar Babies (1973) – nummer 1 in zowel Amerika als Engeland – gold Alice Cooper zelfs even als een van de meest prominente rockbands ter wereld. Een voorliefde voor theater en musical klonk al vanaf het begin door in tekst en muziek. Geciteerd werd o.a. uit de West Side Story en The Sound of Music. Deze voorliefde kwam ook naar voren in de theatrale optredens. De band introduceerde zo het muziektheater in de hardrock. Eind jaren zestig trad Alice Cooper op als travestiet. Alice is voor de hoes van Pretties for you gefotografeerd in een glitterjurkje, waarmee de Amerikaanse glamrock werd ingeluid. Andere bekende exponenten van de Amerikaanse glamrock waren Lou Reed, Iggy and the Stooges, The New York Dolls, Kiss en Jobriath. Op het hoogtepunt van de glamrock, begin jaren zeventig, werd dit vervangen door een horrorshow waarmee Amerika een spiegel werd voorgehouden. Alice eindigde dan ook meestal op een elektrische stoel of aan de galg. Hiermee creëerde de band wederom een nieuw genre: shockrock. In de beginjaren van de band ontstond de mythe dat Cooper op het toneel een levende kip de kop had afgebeten. Frank Zappa zag er een goede publiciteitsstunt in en adviseerde om het verhaal niet te ontkennen. Het werd voorpaginanieuws en Alice Cooper had meteen naamsbekendheid. De band viel in 1974 uit elkaar vanwege onenigheid rond muziekrechten. Sindsdien werkt Furnier solo en gaat als Alice Cooper door het leven. Dick Wagner van de Hollywood Vampires, die ook met Lou Reed werkte, werd zijn vaste gitarist en Tony Levin werd zijn bassist. Cooper scoorde in Amerika meteen een enorme hit met Only women bleed. Dit nummer is later vele malen gecoverd, o.a. door Julie Covington – die ermee scoorde in het Verenigd Koninkrijk – Elkie Brooks, Favorite Angel en Guns N' Roses. Alice Cooper werd daarna door een breder publiek geaccepteerd: hem werd gevraagd op te treden in The Muppet Show. Bob Dylan verklaarde in een interview dat Cooper een onderschatte songwriter was en John Lydon (Johnny Rotten van de Sex Pistols) noemde Killer het beste rockalbum uit de geschiedenis. In deze periode was zijn drankmisbruik naar ongekende hoogte gestegen en hij liet zich opnemen in een afkickkliniek. Een weer nuchtere Alice Cooper beschreef zijn ervaringen in die kliniek op het album From The Inside, dat hij grotendeels met componist Dick Wagner en tekstschrijver Bernie Taupin schreef. Het nummer How You Gonna See Me Now van dat album werd wederom een hit. Tussen 1979 en 1983 sloeg Cooper een andere weg in. Het bombastische en theatrale werd verlaten en hij concentreerde zich meer op het schrijven van songs met cabareteske, humoristische teksten. In 1986 was hij weer terug met een shockrockact. Alice Cooper was intussen een cultfiguur geworden en de sterren stonden in de rij om op zijn albums te verschijnen, zoals Steven Tyler, Jon Bon Jovi en Richie Sambora op het album Trash (1989); Slash, Joe Satriani, Steve Vai en Ozzy Osbourne op het album Hey Stoopid (1991). In 1989 leidde de comeback tot een nieuwe wereldhit: Poison, enkele jaren later gevolgd door Hey Stoopid en Lost in America. Na 1994 werd het een tijdje stil en leek Alice Cooper met pensioen te zijn. In 2000 volgde een comeback en een nieuwe bloeiperiode volgde met als voorlopig hoogtepunt de cd The Eyes of Alice Cooper (2003), een van de beste platen uit zijn carrière, waarin hij is teruggekeerd naar zijn roots: de garagerock. Opvolger Dirty Diamonds (2005) lijkt heimwee uit te stralen naar de beginperiode. Dat komt naast de teksten vooral tot uiting in het veelvuldig citeren van riffjes en melodielijnen die ons terugvoeren naar de dagen van Black Sabbath en Ziggy Stardust. In 2008 zong Cooper de leidende vocalen in, als gastzanger, op het album The Scarecrow van het heavymetal-operaproject Avantasia, het nummer Toy Master. In 2015 vormde hij samen met Joe Perry en Johnny Depp de Hollywood Vampires. |
| 1963–1972 Alice Cooper – vocalist Glen Buxton – gitarist Michael Bruce – gitarist Dennis Dunaway – bassist Neal Smith – drummer |
1973 Alice Cooper – vocalist Glen Buxton – gitarist Michael Bruce – gitarist Dennis Dunaway – bassist Mick Mashbur – gitarist Neal Smith – drummer |
1974–1976 Josef Chirowski – toetsenist Alice Cooper – vocalist Penti Glan – drummer Steve Hunter – gitarist Prakash John – bassist Tony Levin – bassist Allan Schwartzberg – drummer Dick Wagner – gitarist |
1977–1979 Alice Cooper – vocalist Dennis Conway – drummer Penti Glan – drummer Steve Hunter – gitarist Prakash John – bassist Davey Johnstone – gitarist Jefferson Kewley – gitarist Bob Kulick – gitarist Tony Levin – bassist Fred Mandel – toetsenist Dee Murray – bassist Allan Schwartzberg – drummer Mark Stein – toetsenist Dick Wagner – gitarist |
1980–1983 Alice Cooper – vocalist Duane Hitchings – bassist Prakash John – bassist Davey Johnstone – gitarist Craig Kampf – drummer Richard Kolinka – drummer Mike Pinera – gitarist Erik Scott – bassist Jan Uvena – drummer Dick Wagner – gitarist |
1984–1988 Alice Cooper – vocalist Johnny Dime – gitarist Donnie Kisselbach – bassist Ken Mary – drummer Kane Roberts – gitarist David Rosenberg – drummer Steve Steele – bassist Paul Taylor – toetsenist Kip Winger – bassist Paul Horowitz – toetsenist | 1989–1993 Alice Cooper – vocalist Tommy Carradonna – bassist Pete Friesen – gitarist Jonathan Mover – drummer Al Pitrelli – gitarist Derek Sherinian – toetsenist Eric Singer – drummer |
1994–2002 Alice Cooper – vocalist Calico Cooper – danseres Teddy Andreadis – toetsenist Reb Beach – gitarist Stef Burns – gitarist Jimmy DeGrasso – drummer Eric Dover – gitarist Steve Farris – gitarist Todd Jensen – bassist Matt Laug – drummer Bob Marlette – bassist Merrit Morrison – bassist Ryan Roxie – gitarist Derek Sherinian – toetsenist Eric Singer – drummer Greg Smith – bassist Paul Taylor – toetsenist David Vosikkinen – drummer Dan Wexler – gitarist Chuck Wright – bassist Phil X – gitarist Pete Freezin' – gitarist |
| 2003–2010 Alice Cooper – vocalist Jimmy DeGrasso – drummer Chuck Garrick – bassist Keri Kelli – gitarist Damon Johnson – gitarist Calico Cooper – danseres Jason Hook – gitarist Ryan Roxie – gitarist Eric Dover – gitarist, keyboard Brent Fitz – drummer Tommy Clufetos – drummer Eric Singer – drummer |
2010–2014 Alice Cooper – vocalist Steve Hunter – gitarist (1975–1979; 2011–2012) Ryan Roxie – gitarist, achtergrondzang (1994–1998; 1998–2005; 2012–heden) Tommy Henriksen – gitarist, achtergrondzang (ex-Warlock) (sinds 2011) Chuck Garric – bassist, achtergrondzang (sinds 2002) Glen Sobel – drummer (sinds 2011) Orianthi Panagaris – gitariste, achtergrondzang (2011-2014) (ex-Michael Jackson) |
2014–heden Alice Cooper – vocalist Ryan Roxie – gitarist, achtergrondzang (1994–1998; 1998–2005; 2012–heden) Tommy Henriksen – gitarist, achtergrondzang (ex-Warlock) (sinds 2011) Nita Strauss – gitariste, achtergrondzang (The Iron Maidens) (sinds juni 2014) Chuck Garric – bassist, achtergrondzang (sinds 2002) Glen Sobel – drummer (sinds 2011) |