Brothers |
The Alessi Brothers |
|
The Everly Brothers, artiestennaam van de broers Isaac Donald (Don) Everly (1937–2021) en Philip (Phil) Everly (1939–2014), was een Amerikaans zangduo, dat zijn grootste succes kende in de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw. The Everly Brothers zijn vooral bekend geworden door een eigen vorm van close harmony (harmonieuze samenzang), waarbij ze zichzelf begeleidden op de akoestische steelstringgitaar. Doorgaans zong Don de lage baritonpartij, terwijl Phil de tenorzang voor zijn rekening nam. Ze begonnen als countrymuzikanten, maar werden sterk beïnvloed door rock-'n-roll en popmuziek. Zelf oefenden ze met hun muziek grote invloed uit op die van vele andere artiesten. Don en Phil waren de kinderen van twee countrymuzikanten die hun zoons al vroeg in contact brachten met de muziek. Het gehele gezin trad als The Everly Family vanaf het midden van de jaren veertig op in radioprogramma's. In het midden van de jaren vijftig trokken de broers naar Nashville, waar ze de aandacht trokken van Chet Atkins. Hij probeerde hen landelijk te promoten en produceerde hun eerste single Keep A-Lovin' Me, die echter flopte. De twee werden gecontracteerd door het platenlabel Cadence Records. De tweede single - en de eerste voor dit label - Bye Bye Love werd een enorme hit in 1957. Met hulp van producer Archie Bleyer en de liedjesschrijvers Boudleaux Bryant en Felice Bryant volgden meer hits, waaronder Wake Up Little Susie, Claudette (geschreven door Roy Orbison), Bird Dog, (Till) I kissed you en All I Have to Do Is Dream. In 1960 tekenden de broers een contract met het invloedrijke grote label Warner Bros. Records. De eerste hit voor Warner was Cathy's Clown, gevolgd door Lucille, Ebony Eyes en Crying in the Rain. Vanaf 1962 was de piek van commercieel succes voorbij, hoewel de broers op artistiek gebied alleen maar vooruitgingen. Zij waren niet opgewassen tegen de Britse invasie in Amerika van popgroepen onder aanvoering van The Beatles, hoewel die hen zeer bewonderden. De broers namen in 1966 een album op met The Hollies, Two Yanks in England. Het album Roots uit 1968 werd een klassieker die van grote invloed was op de countryrock. Hun carrière kende echter geen bloei meer en in juli 1973 gingen de twee hun eigen weg. Ze brachten, zonder succes, enkele soloplaten uit. In 1983 kwamen de broers weer bij elkaar. Ze gaven concerten in de Londense Royal Albert Hall, bijgestaan door onder anderen gitarist Albert Lee. Het jaar daarop kwam een nieuw studio-album uit, EB 84, dat door Dave Edmunds was geproduceerd. Paul McCartney schreef voor de broers de hit On the Wings of a Nightingale. In 1983 kwam op single een duet uit van Phil met Cliff Richard, She means nothing to me, dat geen hit werd. Het succes zette niet door op het volgende album en vanaf 1988 zijn er geen nieuwe albums van de Everly Brothers meer uitgekomen. De broers werkten wel mee aan verschillende albums van andere artiesten. Zo zongen zij in 1986 de achtergrondpartij in van het lied Graceland van het gelijknamig album van Paul Simon. Phil Everly overleed op 3 januari 2014 op 74-jarige leeftijd aan de gevolgen van complicaties door emfyseem en bronchitis. Don overleed op 21 augustus 2021 op 84-jarige leeftijd in zijn woning in Nashville. Beiden werden overleefd door hun moeder Margaret, geboren in 1919 en overleden eind 2021. The Everly Brothers waren met 35 hits recordhouder van de meeste nummers in de Billboard Hot 100 gezongen door een duo. Ze hebben grote invloed uitgeoefend op de generatie popmusici na hen, onder wie The Beatles, The Hollies, The Beach Boys, The Bee Gees, The Byrds, The Flying Burrito Brothers en Simon & Garfunkel. In 2015 werden ze in Rolling Stone nummer 1 in de lijst van "grootste duo's aller tijden". Neil Young verklaarde dat alle groepen waarvan hij deel had uitgemaakt, waaronder Buffalo Springfield en CSNY, geprobeerd hadden de Everly's na te bootsen, zonder dat dit was gelukt. In 1997 werden de broers geëerd met een Grammy Lifetime Achievement Award. Ook werden ze opgenomen in een groot aantal 'halls of fame'. | |
|
The Walker Brothers is een Amerikaanse popmuziekgroep, die actief was in de jaren 60 en 70 van de 20e eeuw. De groep bestond uit Scott Walker, John Walker en Gary Walker. Zij haddden in het Verenigd Koninkrijk een reeks top 10-albumhits en een nummer 1-hit met Make It Easy on Yourself en The Sun Ain't Gonna Shine (Anymore), die beide ook de Amerikaanse top 20 bereikten. Leden: Scott Walker – geboren als Noel Scott Engel – zang, basgitaar Gary Walker – geboren als Gary Leeds - drums, zang John Walker – geboren als John Joseph Maus – gitaar, zang De Walker Brothers werden opgericht in Los Angeles in 1964 door John Walker, Scott Walker en drummer Al 'Tiny' Schneider. John had eerder tevergeefs geprobeerd succes te boeken als zangduo met zijn zus, en Scott was eerder basgitarist bij The Routers. Walker en Engel hadden ook samen met twee andere artiesten opgetreden als "The Surfaris". De groep kreeg een contract bij Mercury Records, en nam daar de single Pretty Girls Everywhere, op. Tevens werden ze de hoofdattractie van Gazzari's nachtclub in Hollywood, en verschenen ze in de wekelijkse televisieshow Ninth Street A Go Go. Eind 1964 ontmoetten ze drummer Gary Leeds, die voorheen bij The Standells had gespeeld en op tournee door het Verenigd Koninkrijk was geweest met zanger P.J. Proby. Leeds en Brian Jones overtuigden de Walker Brothers dat hun muziek zeker aan zou slaan in "swinging London". Voordat de groep naar Engeland vertrok, namen ze nog de single Love Her op en waren ze te zien in de film Beach Ball. In Engeland kreeg de groep een contract bij producer Johnny Franz en Philips Records. Hun eerste single Pretty Girls Everywhere, had maar weinig succes, maar radiozenders speelden wel hun lied Love Her regelmatig. Dit lied haalde in juni 1965 de top 20 in de Britse hitlijsten. Het lied werd aanvankelijk opgenomen door The Everly Brothers en uitgebracht als B-kant van hun single The Girl Who Sang the Blues in 1963. Het volgende project van de Walker Brothers was een cover van Make It Easy on Yourself, een ballade gecomponeerd door Burt Bacharach en Hal David, en voorheen opgenomen door Jerry Butler. Het lied werd gezongen door Scott, gearrangeerd door Ivor Raymonde en geproduceerd door Johnny Franz. Verder werkte er een orkest van andere artiesten mee aan het lied, waaronder Alan Parker en Big Jim Sullivan. Rond augustus 1965 was Make It Easy on Yourself in de Britse top 10 beland, en het behaalde uiteindelijk de eerste plaats in de hitlijsten. Het lied behaalde ook de 16e plek in de Billboard Hot 100. Wereldwijd werden er meer dan 1 miljoen exemplaren van verkocht. Make It Easy on Yourself werd opgevolgd door My Ship Is Coming In. In maart 1966 scoorden de Walker Brothers hun tweede nummer 1-hit The Sun Ain't Gonna Shine (Anymore). Het zware, bombastische geluid van dit nummer deed sterk denken aan het duo The Righteous Brothers van producer Phil Spector. Hun populariteit in het Verenigd Koninkrijk bereikte hierdoor nieuwe hoogtes. Hun fanclub zou zelfs groter zijn dan die van The Beatles. In 1966 en 1967 scoorden de Walker Brothers nog een paar hits in het Verenigd Koninkrijk. Scott Walker nam een steeds prominentere rol in binnen de groep. Begin 1967 begon het succes duidelijk minder te worden en moest de groep Engeland zelfs zes maanden verlaten wegens gebrek aan werk. Bovendien begon hun muziek vanwege nieuwe ontwikkelingen in de popmuziek gedateerd te klinken. Het afnemende succes en de druk van het leven als sterren zorgden ervoor dat Scott Walker een depressie kreeg. Hij besloot zich terug te trekken in een klooster. Na nog een tournee door het Verenigd Koninkrijk in 1967 en een tournee door Japan in 1968, waar onder anderen Jimi Hendrix, Cat Stevens, en Engelbert Humperdinck aan meewerkten, ging de band officieel uit elkaar. Na het uiteenvallen van de groep begonnen alle drie de leden een solocarrière. Scott Walker ging dit duidelijk het beste af. In 1974 stemden alle drie de artiesten toe weer bijeen te komen. In 1975 brachten de herenigde Walker Brothers het album No Regrets uit. Het titelnummer van dit album behaalde de 7e plek in de Britse hitlijsten. Hierna volgden de albums Lines (1976) en Nite Flights (1978), die minder succesvol waren. Tevens trad de band een paar keer live op, hoewel Scott hier moeite mee had. Nadat het contract bij GTO Records afliep, viel de groep weer uit elkaar. Na The Walker Brothers richtte John Walker zijn eigen opnamestudio op in Californië. Gary Walker bleef in Engeland, en Scott Walker nam sporadisch nog wat solowerk op. | |
|
The Righteous Brothers was een muzikaal duo dat bestond uit Bill Medley en Bobby Hatfield. Het hoogtepunt van hun populariteit situeerde zich in de jaren tussen 1963 en 1975. De eerste hit van de Righteous Brothers was You've lost that lovin' feelin' uit 1965 (opnieuw uitgebracht in 1988). Andere hits waren Unchained melody (1965), Ebb tide (1965), (You're my) Soul and inspiration (uit 1966) (deze vier hits waren Phil Spector-producties) en Rock and roll heaven (1974). In 1990 scoorden ze een nummer 1-hit met het opnieuw uitgebrachte Unchained melody. Op 10 maart 2003 werden ze opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. Hatfield overleed op 5 november 2003. Hij werd dood aangetroffen in een hotel in Western Michigan, een half uur voor een optreden van de Righteous Brothers. Bill Medley treedt vandaag de dag nog steeds op en heeft in 2023 een Righteous Brothers tour gedaan met Bucky Heard in de VS. | |
| Alessi Brothers of Alessi is een Amerikaans popduo met de (eeneiige) tweelingbroers Billy en Bobby Alessi (Long Island, New York, 12 juli 1953). Wereldwijd verkochten ze 8 miljoen platen. Billy en Bobby Alessi begonnen eind jaren zestig met de groep Barnaby Bye. Zij speelden in een van de eerste bezettingen van de musical Hair op Broadway. In 1977 braken ze door met de single Oh, Lori. Eind jaren zeventig waren ze op tournee met Andy Gibb en zijn Shadow Dancing Tour. In totaal hebben ze 7 albums opgenomen, waarvan één in eigen beheer. In 2003 verscheen hun album Hello Everyone en in 2006 werd Just like that uitgebracht. De broers hebben liedjes geschreven en geproduceerd voor tal van artiesten zoals Paul McCartney, Christopher Cross, Frankie Valli, Michael McDonald, Whitney Houston, Richie Havens en Olivia Newton-John. Daarnaast hebben ze filmmuziek gecomponeerd voor onder andere The Main Event en Ghostbusters. Ook hebben ze backing-vocals gezongen op albums van John Lennon en Yoko Ono (Milk & Honey), Art Garfunkel (Fate for Breakfast) en Sting. Billy en Bobby Alessi hebben zich ook gespecialiseerd in het maken van commercials. Zo hebben ze spots gemaakt voor onder andere Ford (Caught You Lookin'), Twix, McDonald's, Kentucky Fried Chicken en Seven-Up. Billy is de componist van de themamuziek voor de Diet-Coke reclame. De broers wonnen voor hun producties divers onderscheidingen, waaronder de prestigieuze Clio Award, de Oscar van de reclamewereld. In 2007 traden zij op in verschillende theaters in Frankrijk, België en Nederland met de voorstelling Oceans of Music. Behalve hun eigen repertoire speelden de broers samen met Julya Lo'ko en Erwin van Ligten ook andere nummers. In september 2009 verscheen hun nieuwe cd/dvd Live! All Our Life. De box werd wereldwijd uitgebracht door het Nederlandse label Home of Jazz. De box werd op zaterdag 12 september uitgereikt tijdens een optreden in het Schaffelaartheater te Barneveld. | |