| Cuby & the Blizzards was een Nederlandse bluesband, afkomstig uit het Drentse Grolloo. De oorspronkelijke band werd geformeerd door Harry Muskee en bestond verder uit Eelco Gelling, Nico Schröder en Hans Kinds. De groep ontstond uit The Rocking Strings met Eelco Gelling (gitaar), Nico Schröder (basgitaar, vervangen door bassist Willy Middel, ex-Sinister Silhouettes), Hans Kinds (slaggitaar) en Wim Kinds (drums). Zanger Harry Muskee was voormalig contrabassist van The Old Fashioned Jazz Group. De groep trad in de jaren rond 1964 regelmatig op in de voormalige fabriekshal "'t Krotje" in Groningen, waar de concurrentiestrijd werd aangegaan met de lokale band "Little John and the Rocking Tigers". Toen de eerste single, Stumble and fall, werd opgenomen, was Dick Beekman drummer. De drummer vertrok in 1966 naar de beatgroep Ro-d-Ys, maar zou in 1968 voor een jaar terugkeren in de band. Zijn vervanger was Hans Waterman uit Groningen. De groep repeteerde in die tijd in een deel van het boerderijtje dat Muskee in Grolloo had gehuurd. In de formatie Muskee, Gelling, Middel, Waterman en Hans Kinds werd een aantal singles opgenomen, waarvan Back Home (A Man) de lagere regionen van de Top 40 haalde. Voor de opname van de eerste elpee, Desolation, werd de groep uitgebreid met Henk Hilbrandie (piano), die daarvoor ook al een jaar met de groep rondtoerde. Meer... |
|
Harry Muskee en Henk kenden elkaar al uit The Old Fashioned Jazzgroup, waarvan ze beiden deel uitmaakten. Deze elpee werd in 1968 bekroond met een Edison. In 1967 moest Hans Kinds in militaire dienst en werd hij vervangen door pianist Herman Brood uit The Moans. Met Brood in de band werd de elpee Groeten uit Grollo opgenomen, waarvan Another day another road een redelijke hit werd. Het album bevatte ook de klassieker Somebody will know someday, geïnspireerd op Muskees verbroken relatie met Miep Huisman. De band maakte in 1967 en 1968 tournees met Van Morrison, Eddie Boyd, John Mayall & The Bluesbreakers en Alexis Korner. Bekende nummers van de band waren Another day another road, Distant smile, Window of my eyes en Appleknockers Flophouse, gezongen met een zeer slechte Engelse uitspraak. Na de opnamen voor de hit Distant Smile eind 1967 viel de band voor de eerste keer uiteen doordat Herman Brood gevangenisstraf moest ondergaan wegens het bezit van narcotica, en er meningsverschillen waren ontstaan tussen Muskee en Gelling over de toekomst van de band. Muskee wilde verder met Willy Middel en Dick Beekman; Gelling koos voor Waterman en bassist Jaap van Eik. Platenmaatschappij Phonogram wist de breuk echter te lijmen en de nieuwe bezetting van Cuby + Blizzards bestond uit Muskee, Gelling, Beekman, Brood en Van Eik. Na ongeveer een jaar werden Beekman en Van Eik weer uit de band gezet en vervangen door Herman Deinum en Hans la Faille uit Blues Dimension. Enkele maanden later werd Brood vanwege aanhoudend drugsgebruik definitief uit de band gezet en vervangen door Helmig van der Vegt (ook al uit Blues Dimension). De bezetting Muskee, Gelling, Deinum, La Faille en Van der Vegt bleef vanaf medio 1969 drie jaar bestaan. Na enkele incidenten die de band weinig goed deden, was de fut eruit. De 'Zwolse' leden stapten uit de band en in 1972 was het gedaan met de band. In 1974 organiseerde Nederpopzien nog een afscheidsconcert. Van de opnamen werd ook een lp uitgebracht. Joost den Draaijer zette met Muskee en Gelling de band Red White 'n Blue op die in 1975 een album uitbracht, maar dat werd geen commercieel succes. De naam werd weer gewijzigd in Cuby + Blizzards. Nadat Herman Brood zich weer bij de groep had aangesloten, kreeg deze weer wat roem. Maar na een korte tijd verlieten Brood en anderen de groep. Na het vertrek in 1977 van Eelco Gelling naar Golden Earring ging Harry Muskee verder onder de namen Harry Muskee Band, daarna The Muskee Gang en weer later Muskee. Midden jaren negentig werd de oude bandnaam weer opgepakt met oudgedienden Herman Deinum, Helmig van der Vegt en Hans la Faille, terwijl Erwin Java sologitarist bleef ten faveure van Eelco Gelling. Oud-voetballer Johan Derksen was van 1995 tot 1998 manager van de bluesband. Derksen en Muskee kenden elkaar vanaf de jaren zestig. In 2004 maakten Cuby + Blizzards een theatertournee met een ode aan blueszanger John Lee Hooker. In 2006 verscheen een box met dvd, cd, documentaire fotoboek over de bluesband, samengesteld door voormalig VARA-presentator Jan Douwe Kroeske. De biografie van Harry Muskee door schrijver Jeroen Wielaert werd dat jaar uitgeroepen tot beste popboek van Nederland en Vlaanderen. In 2009 kwam, na elf jaar, weer een cd van de band uit. Tot verbazing van iedereen, Harry Muskee op de eerste plaats, kwam de door Daniël Lohues geproduceerde cd Cats Lost binnen op nummer 14 van de Album Top 100 en bereikte deze begin september de gouden status. Op 26 september 2011 overleed Harry Muskee aan de gevolgen van leverkanker waarmee Cuby + Blizzards definitief historie werden. In maart 2012 bracht Hans la Faille zijn biografie Showbizz blues uit met vele verhalen over Cuby + Blizzards. Tevens presenteerde hij zijn nieuwe band, Hans la Faille's Showbizz Bluesband. Erwin Java richtte rond die tijd de groep King of the World op, genoemd naar een van de tracks van het album Groeten uit Grollo. |