| Nina Hagen (Oost-Berlijn, 11 maart 1955) is een Duitse zangeres, actrice en songwriter. Nina Hagen werd in de Oost-Duitse hoofdstad Berlijn geboren als dochter van actrice Eva-Maria Hagen en schrijver van filmscripts Hans Oliva-Hagen. Haar stiefvader werd de cabaretier en protestzanger Wolf Biermann, die enige tijd met haar moeder samenwoonde. Hagen zou de opleiding voor actrice volgen, maar kwam niet door de selectieprocedure. Daaropvolgend werd zij zangeres voor diverse bands, waaronder Automobil. Al snel werd dit haar begeleidingsband. Toen zij in de Duitse Democratische Republiek op een zijspoor kwam als gevolg van haar steunbetuiging aan Biermann, die in 1977 in de DDR niet meer mocht optreden, benutte zij de eerste de beste kans om te emigreren. Zij vertrok met haar moeder in eerste instantie naar het Verenigd Koninkrijk. Nog in 1977 keerde zij terug naar Duitsland en vormde daar samen met de Berlijnse muzikanten Bernhard Potschka, Herwig Mitteregger, Manfred Praeker en Reinhold Heil de Nina Hagen Band. Het gelijknamige, in september 1978 uitgebrachte debuutalbum van de groep, met daarop o.a. de hit Unbeschreiblich weiblich, werd eerst in Duitsland en daarna ook in Nederland een groot succes. In mei 1979 kwam het tot een breuk tussen Hagen en haar band. Om contractuele redenen werd later dat jaar nog wel een tweede album opgenomen onder de passende titel Unbehagen. Meer... |
|
In 1982 verscheen Nunsexmonkrock, waar de waanzin en de genialiteit aan elkaar grenzen, bijvoorbeeld in Iki Maska, Antiworld en Born in Xixax. In Angstlos (1983) pakte ze de toen heersende trend van het scratchen op (bijvoorbeeld Zarah). Ze vervolgde deze oriëntatie op dance op In Ekstase (1985). Na een paar jaar stilte verscheen in 1989 Nina Hagen, met daarop onder meer het oorspronkelijk door Herman Brood geschreven Dope Sucks. Op Street uit 1991 stelde ze een gedicht van Goethe op muziek – Gretchen – en werkte ze samen met onder anderen Adamski en M.C. Shawn. De cd Revolution Ballroom (1993) kende weinig hoogtepunten. Twee jaar later liet Hagen in het album FreuD Euch vooral met een nummer als (Another Junkie), Einfach Nina zien dat ze haar punkachtergrond niet vergeten of verleerd was. Na een paar jaar stilte verscheen in 2000 Return of the Mother. Hagen had in de loop der jaren diverse echtgenoten, onder wie een zeventienjarige kraker uit Londen. Ook had zij enige tijd een relatie met Herman Brood en met diens oud-gitarist Ferdi Karmelk. Met deze laatste kreeg Hagen in 1981 ook een dochter: Cosma Shiva Hagen. In 1999 nam zij met de Duitse band Oomph! het nummer Fieber op. Eind 2001 maakte zij samen met het Duitse Russenmafia, onder de naam Schwarze Puppen, een hardtranceplaat, getiteld Tanz. In 2003 coverde zij samen met Apocalyptica het nummer Seemann van Rammstein. Tevens nam Hagen eind jaren negentig het clublied van de Oost-Berlijnse voetbalclub 1. FC Union Berlin op: Eisern Union. Tijdens de bekerfinale van deze club in 2001 tegen Schalke 04 zong zij dit nummer in het Olympiastadion in Berlijn. In 2005 raakte Hagen betrokken bij kerkelijk vrijwilligerswerk voor militairen die dienst weigerden in de oorlog in Irak. Vanaf dat moment raakte ze steeds meer geïnteresseerd in het christelijk geloof. In augustus 2009 liet zij zich dopen in de Evangelisch-Reformierte Kirche in Schüttorf. In december 2021 koos bondskanselier Angela Merkel voor de taptoe bij haar afscheid voor het nummer Du hast den Farbfilm vergessen van Nina Hagen. |