| Hooverphonic is een Belgische rockgroep die voornamelijk triphop maakt en reeds vanaf haar ontstaan internationale erkenning geniet. Aanvankelijk was de naam Hoover, maar na een auteursrechtenkwestie werd de naam gewijzigd.
De groep behoort tot de weinige muzikale acts die in beide landsdelen van België erg bekend zijn, en bestaat tegenwoordig uit bassist en programmeur Alex Callier en gitarist Raymond Geerts. Geert Noppe is de toetsenist van Hooverphonic. Sinds 2020 is Geike Arnaert na 12 jaar opnieuw de frontzangeres. Vanaf hun oprichting in 1995 ging hun carrière de hoogte in. Al één jaar na het uitbrengen van het eerste album, A New Stereophonic Sound Spectacular in 1996, werd een van hun nummers ("2 Wicky") de soundtrack in de film Stealing Beauty van Bernardo Bertolucci. Internationale doorbraak Daarna begon in 2000 de internationale doorbraak voor de band met het album The Magnificent Tree dat een groot succes werd in Europa (nummer 1 in Israël) en de VS. Hooverphonic kwam ook meer in de kijker dankzij hun optreden tijdens de openingsceremonie van het Europees Kampioenschap Voetbal dat jaar. Een miljard mensen keek naar hun optreden. Ze gingen anderhalf jaar toeren o.a. door Amerika en gaven verschillende concerten. Meer... |
|
Hits uit dit album waren onder meer "Mad About You" en "Vinegar & Salt".
Vervolgens kwam er het conceptalbum Jackie Cane (2002). Er gingen meer dan 100.000 stuks over de toonbank. In 2003 toerde de groep langs culturele centra in negen Europese landen onder het concept "Sit down and listen". In 2005 werd hun dubbelalbum (tweemaal dezelfde nummers, maar in een verschillende versie) (No) More Sweet Music uitgebracht. De plaat haalde zelfs nog voor haar verschijning goud in België, vervolgens ging het vlotjes naar platina. De nummers "Wake Up", "You Hurt Me" en "Dirty Lenses" werden uitgebracht als singles en werden hits in België. Platenfirma De single "Wake up" werd zeer gewaardeerd door buitenlandse radiostations.[bron?] Toch verliep de uitgave van de Europese versie niet zoals gehoopt. Van zijn toenmalige platenfirma Sony/BMG moest Hooverphonic voor nog twee platen bijtekenen eer men het album No More Sweet Music Europees wilde uitbrengen. Op die 'chantage' (aldus manager Filip Vanes) wilde de groep niet ingaan. Vervolgens werd het uitbrengen van de Europese versie door Sony/BMG geboycot. Hooverphonic verbrak de samenwerking met Sony/BMG en verschillende andere maatschappijen onderhandelden met de band over een contract. Uiteindelijk ging hij in zee met PIAS, dat de distributie op zich neemt; de band zelf heeft alle creatieve autonomie. In april 2006 bracht de band nog een best of-album uit naar aanleiding van hun tienjarig bestaan: Singles 96-06. De groep verkocht ondertussen meer dan 1 miljoen cd's. In deze periode speelde de band ook in clubs van 1000 à 2000 plaatsen over heel Europa. De ticketverkoop liep steeds vlot, zeker in Oost-Europa. Hooverphonic werd ook regelmatig gevraagd voor internationale festivals. Nieuwe richting Vervolgens besliste de groep een nieuwe richting uit te gaan. Psychedelische pop-rockmuziek is te vinden op hun cd The President of the LSD Golf Club (2007), een tiendelig album met nummers als "Expedition Impossible", "Gentle Storm", "Stranger" en "Bohemian Laughter". Hoewel dit album sinds het ontstaan van de band het minst commercieel is, kon het rekenen op erg positieve kritieken in de pers en bij de fans. "Gentle Storm" werd gekozen als eerste Europese single en het werd in maart 2008 uitgebracht over heel Europa (op het VK na). Na een uitgebreide promotie door Nederland en België (met onder meer een ruime tournee) zou de groep zich richten op de internationale versie. Op 10 oktober 2008 maakte het management van Hooverphonic bekend dat Geike Arnaert muzikaal een andere richting wenste uit te gaan en de groep zou verlaten. Desondanks verscheen de single "Mijn Leven", die dag live opgenomen met terminaal kankerpatiënt Andy Sierens voor het VTM-programma "Hart voor elkaar", in februari 2009 met als vermelding "Andy Sierens A.K.A. Vijvenveertig & Hooverphonic" als uitvoerenden. Het haalde de nummer 1-positie in de Ultratop 50 twee weken nadat "Home" van Tom Helsen & Geike Arnaert die koppositie verlieten. Op 29 oktober 2010 werd hun nieuwe single aangekondigd, "The Night Before". De nieuwe zangeres, Noémie Wolfs, werd op 4 november bekendgemaakt in het televisieprogramma De Laatste Show. Het album The Night Before kwam uit op 26 november 2010, op 14 oktober 2011 gevolgd door de single "Heartbroken". In maart 2012 verscheen Hooverphonic with orchestra, met daarop de eerste studioversie van "Unfinished Sympathy", een cover van het gelijknamig nummer van de Britse groep Massive Attack. In maart 2015 stapte zangeres Wolfs uit de groep. Alex Callier zei daarover dat de chemie weg was en dat de beslissing in onderling overleg genomen was. In maart 2016 werd bij de verschijning van het album In Wonderland bekendgemaakt dat de groep live voortging met twee zangeressen en een zanger: Kimberly Dhondt, Nina Sampermans en Pieter Peirsman. De volgende twee jaar bleef dit de livebezetting. In april 2018 werd Luka Cruysberghs voorgesteld als de nieuwe zangeres van Hooverphonic. De band werd eind 2019 door de VRT geselecteerd als Belgische inzending voor het Eurovisiesongfestival 2020 in Rotterdam, Nederland. Hooverphonic zou met Release Me deelnemen. Het festival werd evenwel geannuleerd vanwege de coronapandemie. Hierna werd besloten dat Hooverphonic België zou vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival 2021, zij het met een nieuw nummer. Begin november 2020 kwam het nieuws dat de samenwerking met Luka Cruysberghs werd stopgezet en dat Geike Arnaert terug bij de band kwam. Volgens Callier staat de samenstelling met Arnaert bij velen bekend als "core Hooverphonic". Met Arnaert maakte de groep een nieuw lied voor het Eurovisiesongfestival, The Wrong Place, waarmee ze de finale haalden. In de finale haalden ze de 19de plaats op 26 deelnemers. Die positie was vooral te danken aan de vakjury's; het publiek had slechts drie punten over voor het lied. Twee van deze punten kwamen vanuit Litouwen en één uit Oekraïne. Bezetting Geike Arnaert – leadzang (1997–2008, 2020-heden) Alex Callier – basgitaar, programming (1995-heden) Raymond Geerts – leadgitaar (1995-heden) Geert Noppe - toetsen, achtergrondzang (2018-heden) Pieter Peirsman – zang, gitaar (2016-heden) Voormalige bandleden Esther Lybeert – leadzang (1995–1996) Frank Duchêne – keyboards (1995–1998) Liesje Sadonius – leadzang (1996–1997) Kyoko Baertsoen – leadzang (1997) Noémie Wolfs – leadzang (2010–2015) Nina Sampermans – zang (2016–2017) Kimberly Dhondt – zang (2016–2017) Luka Cruysberghs – leadzang (2018–2020) |