| Jock’s Juke Joint, Schotse Blues, verzameld en uitgegeven door Alex (Lewis) Hamilton. Een jukejoint, ook wel barrelhouse genoemd, was een informele gelegenheid, waar de drank rechtstreeks vanuit barrels (vaten) in de glazen werd getapt. Deze tenten waren vooral in de periode eind 19e eeuw, begin 20e eeuw drukbezochte vermaakscentra. Oorspronkelijk waren de jukejoints vooral opgezet door Afro-Amerikanen in het zuidoosten van de Verenigde Staten, omdat hun door de Jim Crow-wetten de toegang tot de meeste blanke gelegenheden ontzegd was. In deze tenten vonden de plantage-arbeiders na een week hard werken een plaats om zich te ontspannen en elkaar te ontmoeten. In een jukejoint werden muziek, dans, eten en drank aangeboden, en vaak was er een gelegenheid om te gokken. Jukejoints ontstonden vaak op kruisingen van wegen in het buitengebied, of aan de rand van plaatsen. De jukejoints zijn een populair begrip in de blues en in de boogiewoogie. Veel van de bekende blues- en boogiewoogiepianisten (o.a. Memphis Slim) zijn hun loopbaan in een dergelijk etablissement begonnen. De Nederlandse bluesbands Barrelhouse en The Juke Joints zijn ernaar vernoemd. Recensie vol. 1... |
|
Tekst: Andre Wittebroek Deze CD kreeg ik opgestuurd door Duncan Beattie, een Schotse muziekvriend en bluesrecensent, om eens te laten horen wat er zoal in Schotland gebeurt op bluesgebied. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik daar totaal niet van op de hoogte ben. Van vroeger schieten mij wel enkele namen te binnen zoals Alex Harvey die mensen als Jack Bruce, Frankie Miller and Stone The Crows beïnvloedde. De laatste jaren zijn the Nimmo Brothers en Dave Arcari bekende namen geworden in de Europese bluesscene. Ook Lewis Hamilton en Gerry Jablonski timmeren met steeds meer succes aan de weg in Europa. Tot nu toe is er nooit een Schots bluesverzamelalbum uitgebracht en recensent Duncan Beattie vond dat het daarvoor tijd werd , aangezien er veel nieuwe ontwikkelingen aan het bluesfront plaatsvinden. Er is weer meer belangstelling voor de bluesmuziek en er zijn veel nieuwe bands , met ook jonge muzikanten, in opkomst. Op deze CD staat een eerste verzameling orgineel materiaal van deze bands. Het blijken er zoveel te zijn dat CD Vol. 2 al in voorbereiding is. Men hoopt zo via deze weg de Schotse blues meer onder de aandacht te brengen. En meer dan terecht blijkt uit de geboden kwaliteit! De naam Jock’s Juke Joint is een gefingeerde, omdat er in heel Schotland geen echte Juke Joint bestaat. De hoesfoto is van het postkantoor in Birnham, Perthshire, dat in ieder geval wel op een Juke Joint lijkt! Op de CD staan maar liefst 17 nummers van 17 verschillende artiesten, waarin alle bluesstijlen vertegenwoordigd zijn: van de door whisky doordrenkte stemmen van Stevey Hay en Paul Muir, de gruizige, rokerige vocalen van Laura Gibson, het klassieke gitaarspel van Al Brown en Ian Gibney, de bluesslide van Lewis Hamilton en Gus Munro. Verder het stevigere blueswerk van Gerry Jablonski en Willi Logan. Ook het akoestische komt aan bod bij Sleepy Eyes Nelson en ‘Houndog” Fraser. Yah’s boogie w Woogie, Ruff Cutt ’s shuffle. Ook de ballades komen aan bod via Dana Dixon en Gary Martin. Al met al een prachtige bloemlezing van wat er zoal gaande is op bluesgebied daar in Schotland. |