| Gary Moore (Belfast, 4 april 1952 - Estepona, 6 februari 2011) was een Noord-Ierse gitarist. Moore werd geboren als een van de vijf kinderen van de plaatselijke concertpromotor Robert Moore en moeder Winnie Moore. Dankzij het beroep van zijn vader groeide Moore op met het luisteren naar muziek van Ierse bands, live spelen en country-, rock- en popmuziek uit die tijd. In 1958 trad hij op zesjarige leeftijd voor het eerst op. Gekleed in een korte broek en staand op een stoel om bij de microfoon te komen, zong hij samen met de showband een nummer dat “Sugartime” heette. In 1962, Moore was toen 10 jaar, kocht zijn vader een gitaar van een muzikant. Dit was een grote akoestische gitaar van Framus. De snaren waren erg hard, moeilijk af te stemmen en de gitaar was hiermee dus erg moeilijk te bespelen. Toch wist Moore in de eerste week al een aantal Shadows-liedjes onder de knie te krijgen. Hij had zichzelf wat akkoorden aangeleerd met behulp van een boek, keek naar andere mensen die gitaar speelden, luisterde naar platen en kreeg zo het gevoel van het gitaarspelen. Hoewel hij linkshandig was, begon hij te spelen met een rechtshandige gitaar, simpelweg omdat hij andere gitaristen dat ook zag doen. Een jaar later trad Moore op onder de naam “Little Gary”. Weer twee jaar later, het was toen 1965, speelde hij in een bandje genaamd “The Beat Boys” in zijn vaders club net buiten Belfast. Later speelden ze in hotels en balzalen en qua repertoire speelden ze feitelijk alles wat het publiek maar wilde horen. Meer... |
|
Zijn eerste soloalbum bracht Moore in 1973 uit als de Gary Moore Band. In 1979 startte hij, met hulp van Phil Lynott, een echte solocarrière. De combinatie van Moores gitaarspel en Lynotts stem leverde de single "Parisienne Walkways" (van het album ‘Back On The Streets’) op die in april 1979 de Britse top tien haalde. Na een serie stevige rock-albums keerde Moore terug naar de blues met het album Still Got the Blues, met daarop bijdragen van B.B. King, Albert King en Albert Collins. Dit album was een geweldig succes. Moore bleef bij de blues tot 1997, toen hij besloot te gaan experimenteren met moderne dancebeats in A Different Beat. Dit zette vele fans, en ook de muziekpers, danig op het verkeerde been. Met het album Back to the Blues keerde Moore uiteindelijk terug op het vertrouwde bluesstramien. Zijn meest recente album is Bad for you baby. Moore overleed op 58-jarige leeftijd, tijdens zijn vakantie in een hotel in Estepona, Spanje. Moore woonde in Brighton en had vier kinderen. BANDS: Skid Row In 1970 formeerde Moore samen met Noel Bridgeman en Bruce Shiels de groep Skid Row (niet te verwarren met hardrock/heavy metalband Skid Row). De groep bestreek een breed scala aan muziekstijlen waaronder jazz, rock en blues. Met deze groep verdiende Moore een reputatie in de muziekindustrie die al snel uitmondde in samenwerking met Phil Lynott. Colosseum II In de progressieve-rockband Colosseum II speelde Gary samen met Don Airey, John Mole, Jon Hiseman en Neil Murray. Thin Lizzy Moore maakte gedurende verschillende periodes deel uit van deze band, samen met Phil Lynott, met wie hij later ook als duo optrad. G-Force Na de samenwerking met Phil Lynott op Back on the Streets, verhuisde Gary Moore naar Los Angeles en richtte in 1979 de band G-Force op met Willie Dee (ex-Captain Beyond / Pipedream), Tony Newton, en drummer Mark Nauseef (ex-Ian Gillan Band, ex-Elf). In deze samenstelling werd hen het voorprogramma voor een tour door Amerika met Van Halen beloofd. Dit werd een groot succes. Het bestaan van de groep heeft niet langer geduurd dan het maken van het debuutalbum G-Force en de tour door Amerika. Het album bevat elementen die het werk van Gary Moore later zo kenmerkend maken. De felle hardrock-riffs en lange instrumentale solo's vallen hierbij op. Songs als "White Knuckles/Rockin' and Rollin' hebben nog vele jaren later op de setlist gestaan bij vele solo-optredens. In 1990 werd het album opnieuw uitgebracht door Castle Communications. Greg Lake Gary Moore heeft een bijdrage geleverd aan Greg Lakes (Emerson, Lake & Palmer) soloalbums, Greg Lake (1981) en Manoeuvres (1983). Hij heeft ook meegespeeld in de line-up bij optredens. Hier zijn enkele legendarische live-opnamen gemaakt van King Crimson songs "21st Century Schizoid Man", "In the Court of the Crimson King" en zijn eigen nummer "Parisienne Walkways". Moore's eigen song "Nuclear Attack", staat zelfs op het eerste solo-album van Greg Lake. BBM BBM (Bruce-Baker-Moore) is de naam voor dit powertrio dat werd geformeerd in 1994. De gerenommeerde (blues)muzikanten Jack Bruce (bas), Ginger Baker (drums) en gitarist Gary Moore brachten het album 'Around The Next Dream' uit (Virgin) Het album bestaat uit een aantal sterke bluesrocksongs met wat progrock-invloeden. Het album bereikte in Engeland de negende positie in The UK Albums Chart in de zomer van 1994, maar bleef slechts vier weken in deze lijst staan. Het nummer "Where In The World" werd als single uitgebracht en bereikte de 57ste positie in de UK Singles Chart in augustus 1994. De meeste songs werden geschreven door Gary Moore met enkele bijdragen van Bruce and Baker. Het album werd geproduceerd door Ian Taylor. Verder werkten mee: Tommy Eyre (keyboards), Arran Ahmun (drums op Where In The World) en Morris Murphy (trompet op Glory Days). De band maakte, ter ondersteuning van het uitbrengen van het album, een korte tour door Engeland en speelde ook op enkele rockfestivals voordat zij de band ontbonden. Het album werd in 2002 door EMI Import geremasterd uitgebracht met vier extra songs: 'Danger Zone', 'The World Keeps on Turning' (van Peter Green), 'Sitting on Top of the World' (live), 'I Wonder Why (Are You So Mean to Me)' (live) en 'King'. Scars Deze band werd geformeerd in 2002 en bracht een gelijknamig album uit dat uitkwam op 2 september 2002. De band bestond uit Gary Moore (zang/gitaar), Cass Lewis (basgitaar/zang) en Darrin Mooney (drums). |